Ακούμε τόσες φορές τους όρους αυτούς, όμως πόσοι από εμάς καταλαβαίνουμε πραγματικά τι αντιπροσωπεύουν? Λοιπόν, για τους υπολογιστές (και κατ’ επέκταση ότι στηρίζεται πάνω σε τέτοια μηχανήματα, π.χ. σύγχρονες τηλεπικοινωνίες) το bit είναι το θεμελειώδες στοιχείο πληροφορίας. Δηλ. στους υπολογιστές οι πληροφορίες όλες καταγράφονται με bits. Για να το πούμε διαφορετικά είναι ένα μικρό κομματάκι που μπορεί να είναι σε μία από δύο το πολύ καταστάσεις. Σα να λέμε άσπρο ή μαύρο, ανοιχτό ή κλειστό, Ναι ή Όχι, Φορτισμένο ή Αφόρτιστο. Η λέξη bit, που στα κοινά αγγλικά σημαίνει κομμάτι ή και κομματάκι, στην ορολογία των υπολογιστών προέρχεται από τη σύμπτυξη των λέξεων binary digit, δηλ. δυαδικό ψηφίο. Ή αλλιώς ένα ψηφίο που μπορεί να πάρει μόνο μία από δύο τιμές. Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε (και να τις συμβολίζουμε με) οριζόντια γραμμή ή κατακόρυφη γραμμή (– ή |) ή θα μπορούσαμε να τις συμβολίζουμε με κύκλο (τη μία κατάσταση) ή τετράγωνο (την άλλη κατάσταση). Όμως ο καλύτερος τρόπος να τις συμβολίζουμε είναι με τα δύο πρώτα από τα ψηφία που ήδη χρησιμοποιούμε καθημερινά για τους αριθμούς που όλοι ξέρουμε (0, 1, 2, 3, κλπ). Άλλωστε κι αυτοί ψηφία είναι, μόνο που δεν είναι binary (δυαδικά, δηλ. δύο), αλλά δεκαδικά (decimal), δηλ. δέκα (0 έως 9, μετρήστε τα αν θέλετε για να επιβεβαιώσετε ότι είναι δέκα). Έτσι λέμε ότι το bit παίρνει μία από τις εξής δύο τιμές: 0 ή 1. Αν δεν έχετε εντυπωσιαστεί μέχρι τώρα, να σας πω ότι η όλη ιστορία πριν ξεκίνησε από αρκετά χρόνια , με λυχνίες (λάμπες δηλ.) που ήταν ή αναμμένες ή σβηστές. Έτσι ήταν φτιαγμένοι οι πρώτοι υπολογιστές. Κι αν δεν έχετε εντυπωσιαστεί ούτε και μετά από αυτό, να σας πω ότι η τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών μας δίνει τη δυνατότητα να βάλουμε πολλά τέτοια μπιτ στη σειρά. Πάρα πολλά. Μα πάρα, πάρα πολλά! Έτσι, όταν έχω ένα μπιτ, μπορώ μ’ αυτό να συμβολίσω δύο πράγματα: π.χ. με 0 να συμβολίζω το γράμμα α και με 1 το γράμμα β. Όταν όμως έχω δύο μπιτ, τότε μπορώ να συμβολίζω τέσσερα γράμματα (α = το πρώτο μπιτ 0 και το δεύτερο επίσης 0, β = το πρώτο μπιτ 0 και το δεύτερο μπιτ 1, γ = το πρώτο μπιτ 1 και το δεύτερο μπιτ 0 και δ = και τα δύο μπιτ να είναι 1). Όμως ήδη όταν βάλω 8 μπιτ στη σειρά μπορώ να συμβολίζω 256 διαφορετικά πράγματα που μου φτάνουν και περισσεύουν όχι μόνο για τα 24 γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου, αλλά και για τα κεφαλαία τους καθώς και τα 26 του λατινικού και φυσικά και τα κεφαλαία τους και για τα δέκα ψηφία του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης (δηλ. τα 0 έως 9). Επιπλέον περισσεύει και πολύς χώρος για για να συμβολίσω τα σημεία στίξης και άλλα σύμβολα (!, %, &, #, :, ;, ?, €, $ κλπ) και περισσεύει ακόμα χώρος. Αυτά τα 8 bits στη σειρά τα λέμε Byte. Μάλιστα, επειδή συχνά γράφουμε μόνο τα πρώτα γράμματα των λέξεων, συνηθίζουμε (και είναι σωστό ακόμα κι αν το ξεχνάμε) να γράφουμε με μικρό το bit και με κεφαλαίο το Byte. Και όπως σας είπα παραπάνω, η τεχνολογία των σύγχρονων κομπιούτερς μας επιτρέπει να έχουμε πολλά bits στη σειρά και κατ’ επέκταση και πολλά Bytes στη σειρά. Τόσα πολλά που χρειάστηκε να εφεύρουμε ονόματα γιατί αλλιώς θα χρειαζόταν να γεμίσουμε τον τόπο με μηδενικά και με αριθμός μόνο και μόνο λ.χ. για να πούμε τι χωρητικότητα έχει ένας σκληρός δίσκος. Έτσι λέμε:

και επειδή τα μηδενικά παραγίνονται πολλά μετά το megaByte, χρησιμοποιούμε την εκθετική μορφή τους, δηλ. 1 teraByte =  10¹² ή 1 με δώδεκα μηδενικά κ.ο.κ..