Στα Γερμανικά έχουμε 4 μεγάλες κατηγορίες για τον σχηματισμό του πληθυντικού.
Ας αρχίσουμε με την ευκολότερη απ’όλες:
- Κάποια δεν αλλάζουν καθόλου, π.χ.: der Bäcker, die Bäcker, der Lehrer (ο δάσκαλος), die Lehrer, das Fenster (το παράθυρο), die Fenster, der Meister (ο μάστορας, κα), die Meister, der Schüler (ο μαθητής), die Schüler, das Zimmer (το δωμάτιο), die Zimmer.
- Κάποια αλλάζουν το φωνήεν της παραλήγουσας σε Umlaut, π.χ.: der Vater (πατέρας), die Väter, die Mutter (μητέρα), die Mütter, der Bruder (αδελφός), die Brüder.
- Κάποια προσθέτουν μία από τις καταλήξεις -e, -en, -er, -n, -s, π.χ.: der Tag (ημέρα), die Tage, das Paket (δέμα/πακέτο), die Pakete, der Autor (συγγραφέας), die Autoren, die Frau (γυναίκα/κυρία), die Frauen, die Regierung (κυβέρνηση), die Regierungen, das Kind (παιδί), die Kinder, die Regel (κανόνας), die Regeln, die Tasse (φλυτζάνι/κούπα), die Tassen, das Auto (αυτ/το), die Autos, das Büro (γραφείο), die Büros, και τέλος
- κάποια συνδυάζουν τους προηγούμενους 2 κανόνες και αλλάζουν σε Umlaut το φωνήεν της παραλήγουσας προσθέτοντας συγχρόνως κάτι στο τέλος, π.χ.: der Fuß (πόδι), die Füße, die Stadt (πόλη), die Städte, das Wort (λέξη), die Wörter.
Τέλος, όπως και στις άλλες γλώσσες υπάρχουν πολλά ουσιαστικά που έχουν μόνο χρήση Ενικού ή Πληθυντικού.
