Ένα καλό παστίτσιο έχει μέσα του κιμά, μακαρόνια, μπεσαμέλ κι άλλα συστατικά. Χωρίς αυτά δεν γίνεται ένα ωραίο παστίτσιο (π.χ. σαν κι αυτό που έκανε η μάνα μου και που πια δεν μπορώ να ξαναφάω).
Μία Ferrari έχει κι αυτή κάποια απαραίτητα συστατικά μέσα της που τελικά την κάνουν αυτό που είναι. Έχει κινητήρα, αμάξωμα, σύστημα διεύθυνσης κλπ.
Τελικά, όλα τα ωραία πράγματα είναι σύνθετα: έχουν τα συστατικά τους. Και βέβαια πρέπει τα συστατικά να είναι στις σωστές αναλογίες.
Ο λόγος, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου. Είναι κι αυτός ένα πολύ ωραίο πράγμα κι έτσι, έχει κι αυτός τα συστατικά του. Μάλιστα, σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Λατινικά, Γερμανικά), αυτά τα συστατικά είναι λίγο – πολύ ίδια:
- Άρθρο – der Artikel. Οι τίτλοι των λέξεων.
- Ρήμα – das Verb. Εδώ βρίσκεται όλη η δράση. Είναι πραγματικά η κινητήρια δύναμη των προτάσεων.
- Ουσιαστικό – das Substantiv. Όλοι γι’ αυτά δουλεύουν.
- Επίθετο – das Adjektiv. Είναι αδύνατον να περιγράψεις κάτι χωρίς τα επίθετα.
- Αντωνυμία – das Pronomen. Όταν δεν θέλεις να λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
- Επίρρημα – das Adverb. Πως? Που? Πότε? Όταν θέλεις οι περιγραφές σου να είναι πιο λεπτομερείς.
- Πρόθεση – die Präposition. Σε, κατά, διά, από/μέχρι πότε, από/μέχρι που και άλλες τέτοιες λέξεις.
- Σύνδεσμος – die Konjunktion. Οι γέφυρες που συνδέουν σκέψεις και προτάσεις.
- Επιφώνημα – die Interjektion. Μικρές λέξεις ή μόνα γράμματα που δεν μπαίνουν σε κάποια άλλη κατηγορία.
- Αριθμητικά – die Numeralien. Ένα, δύο, τρία, πρώτος, δεύτερος κλπ.
Εκτός του τελευταίου, παραμένουν πρακτικά απαράλλακτα από την Αρχαιότητα (Τέχνη Γραμματική, Διονύσιος ο Θραξ, 2ος αιώνας μ.Χ.).
