Στα Γερμανικά έχουμε 4 μεγάλες κατηγορίες για τον σχηματισμό του πληθυντικού.

Ας αρχίσουμε με την ευκολότερη απ’όλες:

• Κάποια δεν αλλάζουν καθόλου, π.χ.: 
  • der Bäcker, die Bäcker,
  • der Lehrer (ο δάσκαλος), die Lehrer,
  • das Fenster (το παράθυρο), die Fenster,
  • der Meister (ο μάστορας, κα), die Meister,
  • der Schüler (ο μαθητής), die Schüler,
  • das Zimmer (το δωμάτιο), die Zimmer.

• Κάποια αλλάζουν το φωνήεν της παραλήγουσας σε Umlaut, π.χ.: 
  • der Vater (πατέρας), die Väter, 
  • die Mutter (μητέρα), die Mütter, 
  • der Bruder (αδελφός), die Brüder.

• Κάποια προσθέτουν μία από τις καταλήξεις -e, -en, -er, -n, -s, π.χ.:
  • der Tag (ημέρα), die Tage,
  • das Paket (δέμα/πακέτο), die Pakete,
  • der Autor (συγγραφέας), die Autoren,
  • die Frau (γυναίκα/κυρία), die Frauen,
  • die Regierung (κυβέρνηση), die Regierungen,
  • das Kind (παιδί), die Kinder, 
  • die Regel (κανόνας), die Regeln,
  • die Tasse (φλυτζάνι/κούπα), die Tassen,
  • das Auto (αυτ/το), die Autos,
  • das Büro (γραφείο), die Büros, και τέλος

• κάποια συνδυάζουν τους προηγούμενους 2 κανόνες και αλλάζουν σε Umlaut το φωνήεν της παραλήγουσας προσθέτοντας συγχρόνως κάτι στο τέλος, π.χ.:
  • der Fuß (πόδι), die Füße,
  • die Stadt (πόλη), die Städte, 
  • das Wort (λέξη), die Wörter.

Τέλος, όπως και στις άλλες γλώσσες υπάρχουν πολλά ουσιαστικά που έχουν μόνο χρήση Ενικού ή Πληθυντικού.