Τεχνητή … Ζωή!

Σημειώστε τη σημερινή ημερομηνία. Προβλέπω ότι εμείς οι άνθρωποι δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ!

Σημειώστε επίσης κι αυτό το όνομα: Μυκόπλασμα Μυκοειδές JVCI-syn1.0, γιατί προβλέπω ότι κι αυτό δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Είναι το πρώτο ανθρώπινο ζωντανό κατασκεύασμα (στην πραγματικότητα ένα βακτήριο) που αναπαράγεται μόνο του.

Το ζουμερό συμπέρασμα είναι:
Μετά από περίπου μισό εκατομμύριο χρόνια στον πλανήτη (δεν είμαι και σίγουρος, φαντάζομαι εξαρτάται πως ακριβώς θα το μετρήσεις) και μερικές χιλιάδες χρόνια επιστημονικής έρευνας και ανάπτυξης το καταφέραμε κι αυτό.  Δεν ανακαλύψαμε ακριβώς τον πολυπόθητο “σπινθήρα της ζωής” αλλά -με δεδομένη την ύπαρξη (και μάλλον αφθονία) του- φτιάξαμε την πρώτη ζωή όπου ο γενετικός κώδικάς της είναι φτιαγμένος 100% από εμάς.  Στην πραγματικότητα σ’έναν υπολογιστή. Μπορείς δηλ. να πείς ότι φτιάξαμε τεχνητή ζωή της οποίας (για το δεδομένο μέγεθος του συγκεκριμένου βακτηρίου) ελέγχουμε απόλυτα τα γενετικά της χαρακτηριστικά. Έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι αυτή τη φορά, η ζωή που φτιάξαμε αναπαράγεται μόνη της. Στο παρελθόν είχαμε πλησιάσει, χωρίς ακριβώς να έχουμε πετύχει αυτό το εξαιρετικά σημαντικό χαρακτηριστικό.

Μην με πάρετε λάθος. Δεν είναι ότι θαυμάζω τόσο πολύ αυτή την επιστημονική έρευνα επειδή φοβάμαι να πεθάνω. Φυσικά και φοβάμαι, όπως και κάθε έμβιο ον που διαθέτει έντστικτο αυτοσυντήρησης. Όχι περισσότερο. Με ενοχλεί το ότι θα πεθάνω για έναν άλλο λόγο: θα χάσω τη “συνέχεια”. Αισθάνομαι ότι η ζωή είναι σαν μία αίθουσα κινηματογράφου στην οποία μπήκες αρκετά αφού άρχισε η ταινία και δυστυχώς είσαι αναγκασμένος να φύγεις πολύ πριν τελειώσει … !

Όπως και να έχει, η ομάδα των επιστημόνων που συμμετείχαν (που περιλαμβάνει κι έναν Νομπελίστα – τον Ham Smith), ασχολείται, εκτός από την έρευνα γι αυτό το ίδιο το βιολογικού / επιστημονικού ενδιαφέροντος αντικείμενο, έντονα και με τις κοινωνικο-ηθικές πλευρές του επιτεύγματός της. Στην πραγματικότητα συμμετέχουν κι άλλοι (εκτός των μελών του εν λόγω ερευνητικού ινστιτούτου), σε σχετικές ομάδες εργασίας αποτελούμενες από ακαδημαϊκούς των πιο γνωστών Αμερικανικών πανεπιστημίων.

Τους καταλαβαίνω απόλυτα … .

Σκεφτείτε να μας ξεφύγει κανένα τέτοιο βακτήριο και ν’ αρχίσει να εξαπλώνεται ελεύθερα. Σίγουρα θα πρέπει να ανακαλύψουμε και τον απαραίτητο “διακόπτη”  της τεχνητής αυτής ζωής. Μάλλον θα πρέπει -επιπλέον- να μπορούμε να τηλεχειριστούμε αυτόν τον διακόπτη. Δύσκολα πράγματα! Φαίνεται ότι όλες οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας θα γίνουν πραγματικότητα.Φυσικά,  τους απασχολεί και το ενδεχόμενο η τεχνολογία αυτή να πέσει στα λάθος χέρια (π.χ. τρομοκράτες).

Αν ύστερα απ’ όλα αυτά αισθάνεστε λίγο … Θεός, μην έχετε τύψεις.  Δεν είστε μόνος (-η) σας. Μάλλον ο δημιουργός μας μας έχει προγραμματίσει ακριβώς έτσι. Δεν εννοώ να “πάρουν τα μυαλά μας αέρα”. Εμπιστεύομαι, όμως, ότι αυτοί που τα χειρίζονται είναι από τα λαμπρότερα μυαλά που διαθέτουμε και θα κάνουν το σωστό. Ή τουλάχιστον, το καλύτερο δυνατό.

Ελπίζω ότι δεν θ’ αποδειχτεί ποτέ ότι θα έπρεπε να κλείσουμε τα μάτια μας στην επιστημονική πρόοδο.

Ακολουθήστε αυτόν τον σύνδεσμα για να βρεθείτε στο σάϊτ του ιδρύματος που έκανε την έρευνα: http://www.jcvi.org.

Παραθέτω μεταφρασμένο μέρος του σχετικού δελτίου τύπου:

J. Craig Venter Institute (JCVI)

Δελτίο Τύπου, 20-5-2010

Το πρώτο αυτοαναπαραγόμενο συνθετικό βακτηριακό κύτταρο

Το πρώτο αυτοαναπαραγόμενο συνθετικό βακτηριακό κύτταρο κατασκευάστηκε από ερευνητές του ινστιτούτου μας.

ROCKVILLE, Maryland και San Diego, California (Η.Π.Α.). Ερευνητές του ινστιτούτου J. Craig Venter Institute (JCVI) (μη κερδοσκοπικός οργανισμός γενετικής έρευνας), δημοσίευσαν σήμερα αποτελέσματα που περιγράφουν την επιτυχή κατασκευή του πρώτου αυτοαναπαραγόμενου βακτηριακού κυττάρου. Η ομάδα συνέθεσε τα 1,08 εκατομύρια βασικά ζεύγη χρωμοσωμάτων, ενός τροποποιημένου γονιδιώματος  Mycoplasma Mycoides. Το συνθετικό κύτταρο ονομάζεται Mycoplasma Mycoides JCVI-syn1.0 και είναι η κατ’ αρχήν απόδειξη του ότι γονιδιώματα μπορούν να σχεδιαστούν στο κομπιούτερ, να κατασκευαστούν χημικά στο εργαστήριο και να μεταφυτευτούν σ’ ένα κύτταρο-αποδέκτη ώστε να παράγουν ένα νέο αυτοαναπαραγόμενο κύτταρο, ελεγχόμενο αποκλειστικά από το συνθετικό γονιδίωμα.

Αυτή η έρευνα θα δημοσιευθεί από τον Daniel Gibson κ.α. στην έκδοση της 20-5-2010 του Science Express (ηλεκτρονική έκδοση)  και στην επόμενη έντυπη έκδοση του Science.

“Για 15 σχεδόν χρόνια, οι Ham Smith(*1), Clyde Hutchison και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας εργάζονται για τη σημερινή δημοσίευση – την επιτυχή ολοκλήρωση της δουλειάς μας, δηλ. να κατασκευάσουμε ένα βακτηριακό κύτταρο που ελέγχεται αποκλειστικά από ένα συνθετικό γονιδίωμα”, είπε ο J. Craig Venter, Ph.D., ιδρυτής και πρόεδρος του ινστιτούτου και μέλος της ομάδας ερεύνης. “Έχουμε αφοσιωθεί σ’ αυτή την έρευνα αλλά εξίσου έχουμε εστιάσει την προσοχή μας στις κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της εργασίας για την οποία πιστεύουμε ότι θα αποδειχτεί ένας από τους ισχυρότερους “οδηγούς” τεχνολογικής και βιομηχανικής ανάπτυξης για το κοινωνικό καλό. Προσβλέπουμε στη συνεχή επανεξέταση και διάλογο σχετικά με τις σημαντικές εφαρμογές αυτής της εργασίας ώστε να εξασφαλίσουμε την εποφελή για όλους χρήση της.”

Σύμφωνα με τον Dr. Smith, “Μ’ αυτό το πρώτο συνθετικό βακτηριακό κύτταρο καθώς και τα νέα εργαλεία και τεχνολογίες που έχουμε αναπτύξει ώστε να ολοκληρωθεί με επιτυχία αυτό το έργο, έχουμε τώρα στη διάθεσή μας τα μέσα που μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε στο σετ των γενετικών εντολών ενός βακτηριακού κυττάρου, για να δούμε και να καταλάβουμε πως πραγματικά δουλεύει.”

Για να συμπληρωθεί αυτό το τελικό στάδια της 15ετούς διαδικασίας, δηλ. να κατασκευάσουμε και να θέσουμε σε ζωή (σημ. μετραφραστή: προσπαθώ να μεταφράσω όσο καλύτερα καταλαβαίνω το “to boot up”) ένα συνθετικό κύττταρο, οι επιστήμονες του JCVI ξεκινήσαμε με την ακριβή ψηφιοποίηση του γονιδιώματος του βακτηρίου M. mycoides. Η ομάδα σχεδίασε 1078 ειδικές κασσέττες DNA μήκους 1080 βασικών ζευγαριών. Αυτές οι κασσέττες σχεδιάστηκαν ώστε το τελείωμα της κάθε κασσέττας DNA να υπερκαλύπτει κατά 80bp (bp: base pair) καθεμία από τις γειτονικές της. Ακολούθως οι κασσέττες κατασκευάστηκαν -σύμφωνα με αυτές τι προδιαγραφές που έθεσε το JCVI, από την εταιρία σύνθεσης DNA, Blue Heron Biotechnology.

Η ομάδα του JCVI χρησιμοποίησε μία διαδικασία 3 βημάτων …

…

Θέματα ηθικής: Από την αρχή αυτής της αναζήτησης να κατανοήσουμε και να κατασκευάσουμε ένα συνθετικό γονιδίωμα, ο Dr. Venter και η ομάδα του, έχουν απασχοληθεί με τις κοινωνικές επιπτώσεις που περιβάλλουν την δουλειά τους. Το 1995 κι ενώ η ομάδα έκανε έρευνα γύρω από το ελάχιστο γονιδίωμα, η εργασία υπεβλήθη σε σημαντικό έλεγχο σε ότι αφορά θέματα ηθικής, από ένα πάνελ ειδικών του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (Cho και άλλοι, Science Δεκέμβριος 1999:Vol. 286. no. 5447, pp. 2087 – 2090). Τα πορίσματα της  βιοηθικής ομάδας, που δημοσιεύθηκαν την ίδια στιγμή με τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας για το ελάχιστο γονιδίωμα, κατέληξαν στο ομόφωνο συμπέρασμα ότι δεν υφίστανται σοβαροί λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε η εργασία αυτή να μην συνεχιστεί, εφόσον οι επιστήμονες του προγράμματος συνεχίσουν να είναι ανοιχτοί και να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση γύρω από το θέμα.

Ο Dr. Venter και η ομάδα του JCVI συνεχίζουν να δουλεύουν με εξωτερικά ανεξάρτητες ομάδες που διαμορφώνουν πολιτική, νομοθετικό έργο καθώς και το ευρύ κοινό, για να ενθαρύνουν δημόσια συζήτηση και κατανόηση σχετικά με τις κοινωνικές επιπτώσεις της δουλειάς τους γύρω από τη συνθετική ζωή. Έτσι η ομάδα πολιτικής του JCVT, μαζί με το κέντρο διεθνών και στρατηγικών μελετών (CSIS) και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ), χρηματοδοτήθηκαν από το Ίδρυμα  Alfred P. Sloan για μία μελέτη διάρκειας 20 μηνών που θα εξερευνούσε τους κινδύνους και τα οφέλη της αναδυόμενης εν λόγω τεχνολογίας καθώς και τους πιθανούς τρόπους εξασφάλισης από οποιαδήποτε κατάχρηση περιλαμβανομένης και της βιολογικής τρομοκρατίας. Μετά από αρκετές συνεδρίες (ανάμεσά τους και δημόσιες) η ομάδα δημοσίευσε την αναφορά της τον Οκτώβριο του 2007, η οποία περιέγραφε τις διαθέσιμες επιλογές για το συγκεκριμένο θέμα και τους ερευνητές που συμμετέχουν.