Ανάμεσα σε διάφορα άλλα μέτρα για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας, θα είναι -φημολογείται- και η μείωση του κόστους της άδειας οικοδομής.
Κατά τη γνώμη μας (και το έχουμε αναφέρει και σε άλλες περιπτώσεις) κάτι τέτοιο είναι τελείως απαραίτητο. Η χώρα πάσχει από υψηλή φορολογία γενικά. Δεν λέμε κάτι τέτοιο “ελαφρά τη καρδία”, αλλά πιστεύουμε ότι για το επίπεδο της παραγωγικότητας που διαθέτει η Ελλάδα οι φορολογικοί συντελεστές είναι πολύ υψηλοί. Αυτό περιλαμβάνει το ΦΠΑ αλλά και το κόστος άδειας οικοδομής που αυξήθηκε 2 φορές τα τελευταία λίγα χρόνια. Είναι προφανές ότι αυτή η αύξηση έγινε για φοροεισπρακτικούς λόγους κι όχι για να βελτιώσει το εισόδημα των μηχανικών. Αν το δεύτερο ήταν το κίνητρό μας, τότε ο καλύτερος τρόπος θα ήταν να αφεθούν οι μηχανικοί να καθορίζουν ελεύθερα τα χρήματα που ζητάνε για να κάνουν μελέτη ή/και επίβλεψη σε οποιδήποτε έργο.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την Ελλάδα με μία επιχείρηση (που ανταγωνίζεται στην πραγματικότητα τις χώρες στις οποίες θα θέλαμε να μοιάσουμε -σε ευμάρεια-). Τότε μπορούμε να πούμε ότι το κόστος λειτουργίας του δημοσίου (που οι φόροι επιχειρούν να καλύψουν) είναι τα γενικά έξοδα της επιχείρησης. Αν λοιπόν το δούμε έτσι, τότε νομίζω ότι γίνεται ξεκάθαρο ότι το κόστος λειτουργίας του δημοσίου είναι ένα πολύ επαχθές φορτίο τη στιγμή που και οι υπηρεσίες που παρέχει είναι πολύ χαμηλής ποιότητας και δεν βοηθάνε καθόλου την αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας. Αν για παράδειγμα οι δρόμοι και οι υποδομές ήταν τέτοιες που να επέτρεπαν στα εμπορεύματα να διακινούνται στον μίσό χρόνο, τότε η παραγωγή θα διευκολύνονταν. Σαν συνέπεια, θα αυξανόταν και η φοροδοτική ικανότητα του ιδιωτικού τομέα αντίστοιχα.
Πριν από λίγο καιρό η πολιτεία αποφάσισε να μειώσει κάποιους φόρους στα αυτοκίνητα προκειμένου να τονώσει την συγκεκριμένη αγορά και να αυξήσει τελικά και τους φόρους/έσοδα που εισπράττει (λιγότερα από περισσότερους). Είναι εντυπωσιακό το ότι η πολιτεία σκέφτηκε έτσι και έσπευσε να βοηθήσει με τον σωστό (κατά τη γνώμη μας) τρόπο, έναν κλάδο της οικονομίας που έχει ελάχιστη εγχώρια προστιθέμενη αξία (ενδεχομένως στο λάθος χώρο). Από την άλλη της πήρε πολύ περισσότερο χρόνο να σκεφτεί αντίστοιχα για τον κλάδο της οικοδομής όπου η εγχώρια προστιθέμενη αξία είναι αναμφισβήτητα πολύ περισσότερη και όπου απασχολούνται πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι.
Μακάρι να επαληθευθούν οι φήμες αυτές. Απ’ το στόμα αυτού που μας τις είπε και στου Σουφλιά και στου Παπαθανασίου τ’ αυτί. Ή αλλιώς “καλομελέτα κι έρχεται”!
