Σε τι θερμοκρασίες επιτρέπεται να ρίχνονται μπετά?

Είναι πραγματικά ένα πάρα πολύ καλό ερώτημα που απασχολεί όλους μας, ιδιαίτερα στην μέση του χειμώνα και στη μέση του καλοκαιριού.

Πραγματικά δεν είναι όλες οι στιγμές κατάλληλες για σκυροδέτηση και όταν συνεργαζόμαστε με καλή εταιρία παραγωγής ετοίμου σκυροδέματος, η ίδια η εταιρία θα μας αποτρέψει από μία σκυροδέτηση τη λάθος χρονική στιγμή.

Για να απαντήσουμε το ερώτημα πολύ γρήγορα: Γενικά επιτρέπονται σκυροδετήσεις σε θερμοκρασίες μεταξύ 5 και 35° C.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ώστε να δώσουμε μία ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, το νερό αποτελεί βασικό συστατικό του σκυροδέματος κατά τη στιγμή της ανάμειξής του και στην πραγματικότητα δεν εξαφανίζεται τελείως για πολλά χρόνια μετά την στερέωση του μπετόν.

Συγκεκριμένα το ρευστό μπετόν περιέχει περίπου 17% νερό. Έτσι:

α. άν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, τότε υπάρχει ο κίνδυνος (και ανάλογα με το πόσο χαμηλή είναι η θερμοκρασία περιβάλλοντος, η βεβαιότητα) να παγώσει το νερό αυτό σχηματίζοντας κρυστάλλους. Ασφαλώς σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα γίνουν οι διεργασίες που είναι απαραίτητες για την στερέωση του μπετόν και δεν θα πάρουμε μπετόν σωστής ποιότητας ή δεν θα πάρουμε καθόλου κάτι στερεό. Οι μάστορες λένε ότι το μπετόν έγινε “αλοιφή“.  Αυτό γιατί στην αφή δίνει μία ανάλογη αίσθηση: τρίβεται σαν να είναι κάποιο είδος σκόνης.

β. αν αντίθετα η θερμοκρασία είναι πολύ υψηλή και ανάλογα με την έκθεση του σκυροδετημένου τμήματος, τότε υπάρχει ο κίνδυνος το νερό να εξατμηστεί πολύ πριν προλάβει να κάνει τις απαραίτητες διεργασίες με τα άλλα συστατικά του ρευστού σκυροδέματος. Το αποτέλεσμα είναι κάτι ανάλογο με την περίπτωση των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Συνήθως οι πλάκες είναι πιο ευαίσθητες στην έκθεση στον ήλιο και το πρώτο σύμπτωμα είναι μεγάλες ρωγμές. Λέμε ότι “έσκασε” η πλάκα.

Ειδικά πρόσθετα επιτρέπουν την αύξηση αυτών των ορίων. Έτσι γίνονται σκυροδετήσεις σε χώρες όπως τα Εμιράτα ή η Ρωσία.

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες της εταιρίας παραγωγής σκυροδέματος και του επιβλέποντος μηχανικού. Αυτός ο τελευταίος έχει και τον τελικό λόγο (και βέβαια και την ευθύνη) για το αν η σκυροδέτηση μπορεί να γίνει ή όχι.