Ίσως να μην το γνωρίζουμε, κι όμως το χρησιμοποιούμε καθημερινά.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:
Ο Γιάννης έμεινε άφωνος στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης. Παρέμενε, ωστόσο, ήρεμος μα συλλογισμένος. Απορροφημένος καθώς ήταν από τις σκέψεις του, δεν άκουσε την πόρτα που άνοιξε.
“Τι κάνεις εδώ;” , ρώτησε η μητέρα του, “Μοιάζεις χαμένος. Τι σου συμβαίνει;”
“Τίποτα.”, απάντησε, ” Απλώς, θα ήθελα να μείνω μόνος αυτή τη στιγμή.”
Η μητέρα βρήκε τη συμπεριφορά του ανησυχητική, παρ’όλα αυτά έφυγε, κλείνοντας την πόρτα.
Jean est resté muet à l’écoute de la mauvaise nouvelle. Pourtant, il demeurait calme mais songeur. Comme il était absorbé par ses pensées, il n’a pas entendu la porte qui s’est ouverte.
“Qu’est-ce que tu fais là?” a demandé sa mère, “Tu sembles perdu.” “Qu’est-ce qui t’arrive?”
“Rien” il a répondu, “Seulement, je voudrais rester seul, en ce moment.”
La mère a trouvé son comportement inquiétant, cependant, elle est partie en fermant la porte.
Οι υπογραμμισμένες λέξεις και στα δύο κείμενα είναι το κατηγορούμενο attribut ή πιο απλά, ένα επίθετο το οποίο δίνει κάποια χαρακτηριστικά στο υποκείμενο ή το αντικείμενο του ρήματος ή περιγράφει μια κατάσταση στην οποία αυτό βρίσκεται:
Για παράδειγμα:
- Jean est resté muet. Ο Γιάννης έμεινε άφωνος.
- Il demeurait calme mais songeur. Παρέμενε, ήρεμος μα συλλογισμένος.
- Je voudrais rester seul. Θα ήθελα να μείνω μόνος.
- Tu sembles perdu. Μοιάζεις χαμένος.
- Ιl était absorbé par ses pensées. Ήταν απορροφημένος από τις σκέψεις του.
Τα επίθετα: muet, calme, songeur, seul, χαρακτηρίζουν το υποκείμενο του ρήματος (τον Γιάννη) ενώ τα: perdu, absorbé περιγράφουν την κατάστασή του, μετά τη δυσάρεστη είδηση.
Στην φράση: La mère a trouvé son comportement inquiétant. Η μητέρα βρήκε τη συμπεριφορά του ανησυχητική,
το επίθετο/κατηγορούμενο inquiétant χαρακτηρίζει το αντικείμενο του ρήματος (son comportement), εξ’αιτίας του θλιβερού γεγονότος.
Εκτός από επίθετο, το κατηγορούμενο θα μπορούσε να είναι:
1. | ένα ουσιαστικό: | Jean avait l’air d’un homme perdu. Ο Γιάννης έμοιαζε μ’έναν άνθρωπο χαμένο | ||
2. | ένα απαρέμφατο: | Jean restait sans parler. Ο Γιάννης καθόταν χωρίς να μιλάει. | ||
3. | μια πρόταση: | La mère trouvait que son comportement était inquiétant. Η μητέρα έβρισκε ότι η συμπεριφορά του ήταν ανησυχητική. |
Συνήθως, το κατηγορούμενο του υποκειμένου, το συναντάμε μετά από ρήματα που δηλώνουν κατάσταση όπως τα:
- être είμαι / devenirγίνομαι
- resterμένω / demeurerπαραμένω
- avoir l’air / sembler / paraître, μοιάζω, φαίνομαι
ενώ το κατηγορούμενο του αντικειμένου, μετά από ρήματα που δηλώνουν κρίση, άποψη όπως τα:
- croire πιστεύω/νομίζω
- trouver βρίσκω/νομίζω
- considérer θεωρώ
Προσέξτε τη διαφορά:
- Jean est professeur: “professeur” είναι κατηγορούμενο του υποκειμένου Jean. (Ο Γιάννης και ο καθηγητής είναι το ίδιο πρόσωπο)
- Jean parle au professeur de français: εδώ η λέξη “professeur” είναι το αντικείμενο του ρήματος. (Ο Γιάννης και ο καθηγητής είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα.)
One Response
Είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να μάθω τη γραμματική χωρίς βιβλίο