Για το γαλλικό αλφάβητο θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει ένα ευχάριστο κι ένα δυσάρεστο νέο.

Ας ξεκινήσουμε από το ευχάριστο:  Και στα γαλλικά έχουμε τα ίδια 26 γράμματα lettres που πρακτικά έχουν όλες οι γλώσσες που χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο.

Αυτά με τη σειρά τους χωρίζονται σε κεφαλαία και μικρά. Και ξεκινάμε να τα γνωρίσουμε:

Les minuscules μικρά:

a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, q, r, s, t, u, v, w, x, y, z

Les majuscules κεφαλαία:

A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z

Στη συνέχεια ,όπως και στα ελληνικά, τα γράμματα χωρίζονται σε φωνήεντα και σε σύμφωνα:

Les voyelles φωνήεντα:

 a, e, i, o, u, y

Les consonnes σύμφωνα:

b, c, d, f, g, h, j, k, l, m, n, p, q, r, s, t, v, w, x, z

Στα σύμφωνα έχουμε μια μικρή ιδιομορφία: το  γράμμα Y/y που παίζει “διπλό ρόλο”, φωνήεντος ή σύμφωνου.

Προφέρεται σαν σύμφωνο, με ήχο  [γ] όταν:

α) βρίσκεται στην αρχή της λέξης και μετά από αυτό ακολουθεί φωνήεν:

Yannis, yaourt, yoga

β) ανάμεσα σε φωνήεντα:

voyager, voyelle

Προφέρεται σαν φωνήεν, με ήχο [i]:

α) όταν βρίσκεται ανάμεσα σε σύμφωνα:

style, stylo 

β) όταν πριν από αυτό υπάρχει σύμφωνο και ανεξάρτητα από τι ακολουθεί (φωνήεν ή σύμφωνο):

mystère, mythologie, rythme, système, tyran

myope, myopie

Attention! Στη λέξη yeux μάτια, όμως, θα ακουστεί σαν[z] / [zieu])

Και προχωρώντας ανακαλύπτουμε κι άλλες ομοιότητες  με τα ελληνικά, όπως για παράδειγμα:

Les diphtongues τους δίφθογγους:

ai	[ε]
ou	[ου]
oi	[ουά]
eu	[e] κλειστό
œu	[e] κλειστό
au	[o]
ei	[ε]

Αλλά και διαφορές, όπως:

Le triphtongue τον τρίφθογγο:

eau

[ο]

τη συγχώνευση δύο φωνηέντων:

la ligature: œ / æ

Τα δύο γράμματα αποτελούν ένα χαρακτήρα και προφέρονται σαν ένας ήχος:

œ	[e] κλειστό	œil, cœur
æ (την συναντάμε πιο σπάνια)	[ε]	vitæ

και τους τόνους:

Les accents français:

Αυτό είναι και το δυσάρεστο που είπαμε στην αρχή.

Στα γαλλικά έχουμε και τέσσερις τόνους accents (στα ελληνικά, ευτυχώς τους καταργήσαμε και κρατήσαμε μόνο έναν). Μην τους αφήσετε όμως να σας τρομάξουν γιατί τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο να τους μάθετε. Πάμε λοιπόν!

•  accent grave (è):

Πριν από μια συλλαβή που περιέχει ένα άφωνο e: mère (στην περίπτωση αυτή το e ακούγεται πιο συρτό, πιο τραβηχτό) 

Πριν από ένα τελικό s: succès, près, après, très

• accent aigu (é): 

Πριν από μια συλλαβή που τελειώνει σε φωνήεν: zéro.

• acccent circonflexe (ê):  

Δηλώνει ένα s το οποίο δεν υπάρχει πια: forêt / forestier,  hôpital / hospitalier

• tréma (ë):

Μοιάζει με τα δικά μας διαλυτικά. Δηλώνει την ξεχωριστή προφορά των φωνηέντων μιας διφθόγγου. Μπαίνουν πάνω στο δεύτερο φωνήεν: égoïste, Caraïbe, Haïti

Attention! Το accent grave δίνει διαφορετικό νόημα στην ίδια λέξη:

Ας δούμε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

à: σε (πρόθεση) / a: έχει (ρήμα avoir)

Je suis à Paris. Είμαι στο Παρίσι.

Il a une auto. Έχει ένα αυτοκίνητο.

là: εκεί (τοπικός προσδιορισμός) / la: η (οριστικό άρθρο) / la: αυτή (προσωπική αντωνυμία)

Il est là. Είναι εκεί.

Il aime la nature. Του αρέσει η φύση.

Il la regarde. Την κοιτάζει. δηλ. Il regarde la fille. Κοιτάζει την κοπέλα.

où: όπου, που: (τοπικός προσδιορισμός) / ou: ή (διαζευτικό):

Où es-tu? Πού είσαι;

Tu aimes le chocolat ou la crème? Σου αρέσει η κρέμα ή η σοκολάτα;

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ένα τόσο δα μικρούλι σύμβολο, με μεγάλη, όμως, σημασία:

la cédille.

Εξασκηθείτε στους παραπάνω κανόνες προσπαθώντας να διαβάσετε τις παρακάτω λέξεις:

beau, veau, tableau, moi, toi, roi, feu, dieu, adieu, mais, aile, sœur, nœud, auto, treize, seize, beige,  joujou, bijou, douze