Ο λόγος, περισσότερο απ’οτιδήποτε άλλο, κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη του ζωικού βασιλείου.

Για να είναι όμως ωραίος και αποτελεσματικός χρειάζεται τα “συστατικά” του και φυσικά στις σωστές αναλογίες. Μάλιστα, σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Λατινικά, Γερμανικά), αυτά τα συστατικά είναι λίγο – πολύ ίδια:

• Les Articles –Τα άρθρα: Συνοδεύουν τα ουσιαστικά.
• Les Verbes – Τα Ρήματα:  Εδώ βρίσκεται όλη η δράση. Είναι πραγματικά η κινητήρια δύναμη των προτάσεων.
• Les Noms – Τα Ουσιαστικά: Όλοι γι’ αυτά δουλεύουν.
• Les Adjectifs – Τα Επίθετα: Είναι αδύνατον να περιγράψεις κάτι χωρίς τα επίθετα.
• Les Pronoms – Αντωνυμίες: Όταν δεν θέλεις να λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
• Les Adverbes – Τα Επιρρήματα: Πως? Όταν θέλεις οι περιγραφές σου να είναι λεπτομερέστερες.
• Les Prépositions – Οι Προθέσεις: Σε, κατά, διά, από/μέχρι πότε, από/μέχρι που και άλλες τέτοιες πληροφορίες.
• Les Conjonctions – Οι Σύνδεσμοι: Οι γέφυρες που συνδέουν σκέψεις και προτάσεις.
• Les Intérjections – Τα επιφωνήματα:  Μικρές λέξεις ή μόνα γράμματα που δεν μπαίνουν σε κάποια άλλη κατηγορία.

Εκτός του τελευταίου, παραμένουν πρακτικά απαράλλακτα από την Αρχαιότητα (Τέχνη Γραμματική, Διονύσιος ο Θραξ, 2ος αιώνας μ.Χ.).