L’amour est aveugle?
Ο έρωτας είναι τυφλός / Η αγάπη είναι τυφλή, όπως λέει ένα παλιό ρητό (το έχουμε κι εμείς)
ή
L’aveugle par amour?
Ο τυφλός από έρωτα ή Η τυφλή από έρωτα, όπως λέει ένας γνωστός οίκος μόδας.
Όποιο και να διαλέξετε η ουσία δεν αλλάζει και είναι μάλλον αλήθεια. Ο έρωτας τυφλώνει.
Το ενδιαφέρον εδώ, από πλευράς γλώσσας, είναι ότι η ίδια λέξη, aveugle, λειτουργεί στην πρώτη φράση σαν επίθετο: τυφλός, τυφλή ενώ στην δεύτερη σαν ουσιαστικό: ο τυφλός, η τυφλή.
Την διαφορά την κάνει η χρήση του οριστικού άρθρου l’ (le aveugle, la aveugle, όπου θα βάλουμε την απόστροφο επειδή η λέξη αρχίζει από φωνήεν)
Στην πρώτη φράση, η έμφαση δίνεται στον “τυφλό έρωτα”, στην “τυφλή αγάπη” ενώ στη δεύτερη στο πρόσωπο, στον “τυφλό άντρα” ή στην “τυφλή γυναίκα” εξ”αιτίας του έρωτα.
Την ίδια αρχή θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε σε όλα τα κοσμητικά επίθετα (adjectifs qualificatifs): Εύκολα και απλά με την προσθήκη του οριστικού ή αόριστου άρθρου μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε ουσιαστικά.
Για παράδειγμα:
- La bonne réponse. Η σωστή απάντηση. La bonne. Η σωστή.
- J’aime la couleur bleue. Μου αρέσει το μπλε χρώμα. J’aime le bleu. Μου αρέσει το μπλε.
- Il a vue une femme inconnue. Είδε μια άγνωστη γυναίκα. L’inconnue s’est approchée de lui et lui a souri. Η άγνωστη τον πλησίασε και του χαμογέλασε.
- Un malade voudrait vous parler Docteur, a dit l’infirmière, un homme malade … Ένας άρρωστος θα ήθελε να σας μιλήσει γιατρέ, είπε η νοσοκόμα, ένας άρρωστος άντρας …
Δείτε ακόμα:
