Από το σπίτι, όπως όλος ο πλανήτης, και παρακολουθώντας με αγωνία την επικαιρότητα που τρέχει και τα δεδομένα που αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή, ξεχώρισα αυτό το απόσπασμα από το άρθρο της Laurence de Charette, στην εφημερίδα “Le Figaro”, Coronavirus: “Destin commun”.
Η πραγματικότητα που ζούμε είναι μια αφορμή να σκεφτούμε. Ίσως και να έφτασε η στιγμή, σαν ανθρώπινο γένος, να αντιληφθούμε ότι η πορεία μας είναι κοινή, όπως αναφέρει και η συγγραφέας του άρθρου, παραθέτοντας τα λόγια του Βικτώρ Ουγκώ:
«Ah! insensé qui crois que je ne suis pas toi!» «Ma vie est la vôtre, votre vie est la mienne (…); la destinée est une.»
“Α! ανόητος που πιστεύω ότι δεν είμαι εσύ!” “Η ζωή μου είναι η δική σας, η ζωή σας είναι η δική μου (...), το πεπρωμένο είναι κοινό”.
Οι επιστήμονες και άλλοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι σύντομα θα ξεπεράσουμε την ανθρώπινη φύση μας, τα γηρατειά και “θα νικήσουμε τον θάνατο” ;
“Les transhumanistes, spécialistes de l’«homme augmenté», prétendent bientôt «vaincre la mort»?
Παρόλα αυτά, η ανθρωπότητα είναι φτιαγμένη από ένα σώμα μέσα στο οποίο κατοικούν, την ίδια στιγμή, το μεγαλείο και η ευθραυστότητα.
“Pourtant, l’humanité est faite d’un seul corps où habitent en même temps la grandeur et la fragilité.”
Σήμερα πάντως, η μοίρα όλων μας είναι αυτή του “περιορισμού”.
“La destinée commune aujourd’hui c’est bien celle du “confinement.”
Εύχομαι σε όλους σας να είστε καλά και κυρίως: “Restez chez vous!”