Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση ότι “Η γραμματική καθοδηγεί τους ανθρώπους στο πως να μιλάνε”, η πραγματικότητα είναι ότι μάλλον πρόκειται για έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Η γλώσσα είναι ένα μέσο που διέπεται, κατ’ εξοχήν, από το ισχυρότερο σύστημα που έχει ποτέ εφεύρει ο άνθρωπος: (το βρήκατε) την δημοκρατία. Έτσι, όταν οι άνθρωποι έχουν κατά πλειοψηφία μία άποψη για τη γλώσσα, διαμορφώνουν τη γραμματική. Όταν έχουν κατά μειοψηφία μια άποψη για τη γλώσσα, τότε λέμε ότι κάνουν λάθος ή ότι έχουν διαφορετική διάλεκτο/προφορά/γραφή ή απλώς αναρωτιόμαστε γιατί λένε ή γράφουν κάτι μ’αυτό τον τρόπο.

Η Γλώσσα αλλάζει και εξελίσσεται διαρκώς. Αυτό που είναι λάθος σ’ένα μέρος του κόσμου είναι σωστό σ’ένα άλλο. Κι αυτό που ήταν κάπου λάθος χθές είναι σήμερα σωστό. Μην ξεχνάμε ότι το “σωστό” είναι το μέσον. Ο σκοπός είναι και θα είναι πάντα η επικοινωνία. Και η επικοινωνία επιτυγχάνεται ακόμα και με λάθη (μερικές φορές, ειδικά από δεινούς χρήστες της γλώσσας, επιτυγχάνεται καλύτερα με λάθη).

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι “σωστό” είναι εκείνο που μας βοηθάει να επικοινωνήσουμε ή καλύτερα αυτό που κάνει την επικοινωνία μας αποτελεσματικότερη. Αντίθετα “λάθος” είναι αυτό που δυσκολεύει την επικοινωνία μας, δηλ. τη μεταφορά του μηνύματός μας στον συνομιλητή μας.

Άλλωστε ποιός είμ’ εγώ (ή οποιοσδήποτε άλλος, γι’ αυτό το λόγο) που θα πει στους άλλους πως να μιλάνε ή να γράφουν? Ούτε κι υπάρχει (κι σίγουρα δεν θα υπάρξει ποτέ) νόμος που να τιμωρεί τα ορθογραφικά λάθη. Ο μόνος στόχος είναι η επικοινωνία. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ότι θέλουν ο καθένας, αλλά τους συμφέρει να χρησιμοποιούν αυτά με τα οποία οι άλλοι θα τους καταλάβουν ευκολότερα, γρηγορότερα, αμεσότερα.

Αν λ.χ. θέλουν να χρησιμοποιούν τα διεθνή εισαγωγικά (’’χψ’’) αντί για τα Ελληνικά («χψζ») ή το διεθνές ερωτηματικό (χψζ?) αντί για το Ελληνικό (χψζ;), τότε κανένα πρόβλημα εφόσον οι άλλοι τους καταλαβαίνουν.

Αν για παράδειγμα έχουν βαρεθεί τη δοτική και οι περισσότεροι την κάνουν συνέχεια λάθος, τότε απλώς την καταργούν.

Αν έχουν κουραστεί να βάζουν τις μισές φορές κόμα στο ότι για να ξεχωρίζουν την αντωνυμία (ό, τι) από τον σύνδεσμο (ότι), τότε απλά σταματούν να βάζουν κόμα και σύντομα οι ειδικοί στη γραμματική φιλόλογοι θα λένε ότι η λέξη “ότι” είναι σύνδεσμος κάποιες φορές και αντωνυμία κάποιες άλλες.

Το ίδιο φυσικά γίνεται με την Αγγλική γλώσσα: εξελίσσεται διαρκώς, υιοθετήθηκε και μιλιέται πλέον από περισσότερο από 2 δισ. ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο (που φυσικά στην πλειοψηφία τους δεν είναι Άγγλοι) και έτσι έχει τη μορφή με την οποία τη συναντάμε σήμερα όπου τη συναντάμε.

Επομένως, αν ο κόσμος θέλει να λέει program (η Αμερικανική έκδοση) κι όχι programme (η Αγγλική έκδοση), αυτό ακριβώς θα γίνει. Κι αυτό είναι κάτι που γίνεται συνέχεια με τα Αγγλικά. Έτσι, σε πολλά πράγματα το τι είναι “λάθος” και τι “σωστό” δεν είναι απόλυτο. Θα προσπαθήσουμε μέσα απ’ αυτές τις σελίδες, να σας αναφέρουμε όσες περισσότερες γίνεται από τις διαφορές (ανάμεσα στα διαφορετικά Αγγλικά) που υπάρχουν και τις γνωρίζουμε και προλαβαίνουμε να αναφέρουμε και πάντα θα αναφέρουμε ότι νομίζουμε εμείς ότι είναι σωστό, με βάση το πόσο συχνά χρησιμοποιείται και πόσο αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας είναι.