To be, or not to be?
Πρόκειται για το διασημότερο δίλημμα του κόσμου.
Να ζει κανείς ή να μη ζει? (Από τον Άμλετ του Σαίξπηρ).
Ωστόσο, αν και είναι το πιο διάσημο, είναι και το πιο εύκολο να απαντηθεί: φυσικά αξίζει κανείς να ζει! Όσες κι αν είναι οι δυσκολίες της ζωής, ο θάνατος είναι μία αποχή. Και η αυτοχειρία δεν είναι παρά μία παραίτηση από μία μάχη που εμείς οι άνθρωποι συνεχίζουμε από γενιά σε γενιά, κι απ’ την οποία δεν μπορεί κανείς να λείπει.
Θα ασχοληθούμε, λοιπόν, σ’ αυτή τη σελίδα με το πως κλίνεται το αρνητικό του ρήματος to be που φυσικά δεν σημαίνει μόνο το “να μη ζει κανείς” αλλά και “να μην είναι” κάτι, οτιδήποτε, για παράδειγμα: δεν είμαι παιδί πια. I’m not a child anymore.
Εκτός από την παραπάνω, υπάρχει και μία ελαφρά διαφορετική σύντομη μορφή. Αυτή δεν διαφέρει στα δύο πρώτα πρόσωπα.
Διαφέρει μόνο στο τρίτο ενικό και στα τρία του πληθυντικού:
Φυσικά, όλες οι σύντομες μορφές μπορούν να χρησιμοποιούνται αντί για τις ολόκληρες σε όλες τις περιπτώσεις χωρίς περιορισμούς.
Παραδείγματα:
- He isn’t the best in his class. Δεν είναι ο καλύτερος στην τάξη του.
- We are not the only ones in a financial crisis. Δεν είμαστε οι μόνοι σε οικονομική κρίση.
- They aren’t late today. (Αυτοί) δεν είναι καθυστερημένοι σήμερα.
- I’m not in New York anymore. Δεν είμαι στην Νέα Υόρκη πια.
- You aren’t working hard enough. Δεν δουλεύεις αρκετά (σκληρά).
- She is not my favorite actress. Δεν είναι η αγαπημένη μου ηθοποιός.
- It’s not summer anymore. Δεν είναι καλοκαίρι πλέον.
- I am not a bookkeeper. Δεν είμαι λογιστής.
Τέλος, για να κλείσουμε τον “κύκλο” πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ξέρουμε και τον ερωτηματικό τύπο του ρήματος.
