Στα Ελληνικά όταν θέλουμε να μιλήσουμε για κάτι που ανήκει στον Γιώργο, θα χρησιμοποιήσουμε τη γενική πτώση, λ.χ. το καπέλο του Γιώργου.

Στα Αγγλικά μπορούμε απλώς να πούμε: George’s hat.

Δηλαδή προσθέτουμε μία απόστροφο και ένα s.

Όμως, οι Άγγλοι είναι γνωστοί για την επιθυμία τους να κάνουν οικονομία. Αυτή την επιθυμία τους την έχουν περάσει και στην γλώσσα τους. Έτσι, όταν μία λέξη τελειώνει σε s, τότε δεν προσθέτουν άλλο ένα. Προσθέτουν μόνο την απόστροφο: Nikos‘ hat.

Βέβαια στα Αγγλικά δεν έχουμε και πολλές λέξεις που να τελειώνουν σε s στον Ενικό. Έτσι, αυτή η οικονομία γίνεται συνήθως στον πληθυντικό (*): The girls‘ hats (τα καπέλα των κοριτσιών).

Υπάρχει όμως μία περιπλοκή: τα άψυχα δεν δικαιούνται γενικά να έχουν κάτι δικό τους εκτός από κάποια που το διακαιούνται.

Άψυχα που το δικαιούνται είναι η Γη (the Earth) και κάποια ουσιαστικά που δείχνουν χρόνο (ώρα-  hour, μέρα – day, εβδομάδα – week, μήνας – month, έτος – year κλπ). Έτσι, για ένα ουσιαστικό που δεν δικαιούται να έχει κάτι δικό του, δεν θα χρησιμοποιήσουμε την απόστροφο με το s αλλά θα σχηματίσουμε την κτητική μορφή περιφραστικά με το of the. Οπωσδήποτε θα πρέπει με τα back, bottom, end, front και top.

Θα πούμε δηλαδή: the Earth’s atmosphere (η ατμόσφαιρα της γης) ή a year’s salaries (οι μισθοί ενός χρόνου), αλλά θα πρέπει να πούμε the top of the box (το πάνω μέρος του κιβωτίου), the bottom of my glass (ο πάτος του ποτηριού μου) ή the end of the street (το τέλος του δρόμου).

Ακόμα, όταν μιλάμε για ανθρώπους και αναφέρουμε όνομα και επίθετο, θα βάλουμε το ‘s, μόνο στο δεύτερο από τα δύο, π.χ. David Cameron’s policy … ή John Wayne’s real name was Morrison.

Προσοχή, όμως, σ’αυτή την εξαίρεση!

(*) Κάποιοι Αμερικανοί φιλόλογοι συνιστούν αυτό το s να μην το γλυτώνουμε παρά μόνο στον πληθυντικό ενώ κάποιοι άλλοι (και πάλι Αμερικανοί), να μην το γλυτώνουμε ούτε τότε. Δηλ. αυτοί οι φιλόλογοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να γράφουμε Nicholas’s shoes (η προφορά δεν αλλάζει).