Ποιά είναι η αγαπημένη σας φράση?

Η δικιά μου είναι: “Αν είχαμε λεφτά, θα πηγαίναμε κάθε χρόνο 3 μήνες διακοπές“.

Όμως εγώ ξέρω ότι υπάρχει ένα πλήθος από τέτοιου είδους προτάσεις που τις επαναλαμβάνω συχνά (πολλές φορές μόνο στη σκέψη μου): “Aν είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, θα έβγαζα πιο πολλές φωτογραφίες” ή “Aν έχανα μερικά κιλά, θα μπορούσα να φορέσω όλα τα παλιά μου ρούχα“.

Όλες είναι υποθετικές προτάσεις, ανήκουν σ’ αυτό που λέμε Υποθετικός Λόγος ή Conditional.

H ζωή μας είναι γεμάτη από υποθέσεις. Η σκέψη μας πλημμυρισμένη με τέτοιου είδους εναλλακτικά σενάρια.

Σχηματίζονται πάντα με δύο όρους:

1. ο πρώτος όρος είναι η υπόθεση, conditional ή if-clause, λ.χ. αν έρθεις το βράδυ για φαγητό,

2. ο δεύτερος είναι ο κυρίως όρος, main clause, λ.χ. θα φτιάξω μία ωραία πρασόπιτα.

Σε πολύ επιστημονικά κείμενα θα τους βρείτε και με τα Ελληνικά τους ονόματα: Protasis και Apodosis αντίστοιχα.

Όταν μπαίνουν μ’ αυτή τη σειρά χωρίζονται συνήθως με κόμμα: If you come for dinner tonight, I’ll make a nice prassopita. Όμως, πάντα μπορείτε να τους βάλετε και με την ανάποδη σειρά όπου το κόμμα είναι περιττό: I’ll make a nice prassopita if you come for dinner tonight.

Στα Αγγλικά έχουμε τέσσερις μορφές conditional (όπου χρησιμοποιούμε διαφορετικούς χρόνους στο if και στο main clause) ανάλογα με το πόσο πιθανή/δυνατή είναι η υπόθεση που εκφράζεται:

• Zero conditional για πράγματα που γίνονται πάντα, που είναι δηλ. απόλυτα σίγουρα,
• Type 1 για main clauses που είναι σχεδόν σίγουροι έαν ο if-clause επαληθευτεί,
• Type 2 για main clauses που ενδέχεται αλλά μπορεί και να μην γίνεται πλέον, ακόμα κι αν ο if-clause επαληθευτεί,
• Type 3 για main clauses που είναι πλέον αδύνατο να γίνουν ακόμα κι  έαν ο if-clause επαληθευτεί,

Τελος, είναι σημαντικό για το conditional να αναφέρουμε ότι αντί για if μπορούμε πολλές φορές να χρησιμοποιήσουμε μία από τις παρακάτω λεξεις:

unless, as long as,  assuming (that), if only, on condition (that) provided (that), so long as, supposing that.