Με βάση άρθρο του γερουσιαστή Joseph Kennedy II στους NewYork Times (δείτε εδώ το πρωτότυπο*), οι τιμές των καυσίμων είναι έως και 40% υψηλότερες από αυτές που θα ήταν αν δεν υπήρχε ο τεράστιος όγκος speculative εμπορίου γύρω από αυτά.
Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, περισσότερο από 90% των συναλλαγών αφορούν “χαρτιά” κι όχι πραγματικό πετρέλαιο και γίνονται από ανθρώπους που δεν έχουν καμμία πραγματική σχέση με το προϊόν. Εξηγεί δε ο τ. γερουσιαστής ότι καθώς το πετρέλαιο είναι ένα σχετικά μονοπωλιακό είδος (δεν είναι λ.χ. σαν το χυμό πορτοκαλιού όπου αν ακριβύνει μπορείς να υποκαταστήσεις με χυμό μήλου), η διοχέτευση δισεκατομμυρίων δολλαρίων πάνω στις δεδομένες -περίπου- ποσότητες καυσίμων που μπορούν να παραχθούν διεθνώς, δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να “φουσκώνει” αδικαιολόγητα την τιμή τους.
Έτσι όπως καταλαβαίνω το άρθρο, εννοεί ότι σχεδόν πρόκειται για κάποιο είδος “πυραμίδας” γύρω από την τιμή του πετρελαίου που δημιουργεί μεν πλούτο για κάποιους (πράγμα που από μόνο του θα ήταν καλό), αλλά δυστυχώς προσθέτοντας σε κόστος σε τομείς της οικονομίας που θα παρήγαγαν περισσότερο πραγματικό προϊόν αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Ζητάει μάλιστα την ολοκληρωτική απαγόρευση της δραστηριοποίησης αυτών των μεσαζόντων από τα χρηματιστήρια αγαθών όλης της υφηλίου.
Αναγωρίζει ωστόσο ότι πολλοί οικονομολόγοι θεωρούν ότι η εμπορία “χαρτιών” χωρίς περιορισμούς κάνει καλό στην οικονομία αλλά διαφωνεί (προφανώς) μαζί τους.
Παρόλο που γενικά (αλλά όχι απόλυτα) είμαι κατά των περιορισμών που μπαίνουν από κρατικούς φορείς, στο συγκεκριμένο σημείο θα έτεινα να συμφωνήσω με τον γερουσιαστή.
Μου φαίνεται σαν να συμβαίνει το εξής στην εποχή μας: αν είχαμε καθημερινά στοιχεία για τις πωλήσεις του περιπτέρου της γειτονιάς μας, θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να εμπορευόμαστε futures και γιαυτό. Θα στήναμε δηλ. ένα ακόμα “μαγαζί” δίπλα στο πραγματικό μαγαζί. Από μόνο του δεν θα ήταν και πολύ κακό καθώς και το καινούργιο “μαγαζί” θα έδινε σε κάποιους δουλειά και εισόδημα. Από την άλλη όταν σε μια οικονομία οι “δουλειές” γύρω από τις πραγματικές δουλειές, αρχίζουν και γίνονται τόσες πολλές μήπως δεν είναι και κάτι πολύ καλό? Επιπλέον, αν το δεύτερο “μαγαζί” έκανε τις τιμές του πρώτου να ανεβαίνουν αδικαιολόγητα, μήπως θα ήταν καλύτερα να μην επιτρεπόταν η λειτουργία του?
* το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 10-4-2012 αλλά μπορεί να χρειαστεί να “γραφτείτε” στην εφημερίδα για να σας αφήσει να το διαβάσετε.
Γι’ αυτό βρήκαμε και μερικές ακόμα σελίδες που συζητούν το ίδιο θέμα εδώ, εδώ κι εδώ.
