Το infinitive είναι η άκλητη ή αλλιώς η βασική μορφή του ρήματος.

Παίρνουμε το ρήμα όπως είναι στο 1ο ενικό πρόσωπο του ενεστώτος και βάζουμε μπροστά το to.

Αυτό ισχύει για όλα τα ρήματα εκτός απο το βοηθητικό ρήμα to be (=infinitive) όπου το 1ο πρόσωπο κάνει: I am.

Μπορούμε δηλ. για τα Αγγλικά να πούμε ότι ονομάζουμε infinitive το 1ο ενικό πρόσωπο του Present Simple (εκτός από το to be). Μας είναι χρήσιμο γιατί π.χ. μπορούμε να πούμε ότι ο Μέλλων σχηματίζεται με το βοηθητικό ρήμα will και το infinitive για όλα τα ρήματα. Επίσης μας είναι χρήσιμο όταν θέλουμε να αναφερθούμε στο ρήμα, χωρίς να θέλουμε να πούμε για κάποιο συγκεκριμένο χρόνο.

Στα Αρχαία Ελληνικά είχαμε το απαρέμφατο: συχνά ρήματα με κατάληξη σε -ειν. Λέγειν, παίζειν, λακωνίζειν, φιλοσοφείν.